Ο παγωμένος ώμος (frozen shoulder) ή συμφυτική θυλακίτιδα είναι μία πάθηση με κύρια χαρακτηριστικά τον αιφνίδιο ή σταδιακό χρόνιο πόνο στον ώμο και τον περιορισμό όλων των κινήσεων της άρθρωσης. Συνήθως, ο πόνος είναι πιο έντονος τη νύχτα.

Αυτή η πάθηση οδηγεί σε σοβαρή λειτουργική ανεπάρκεια του ώμου, προκαλώντας μείωση του εύρους κίνησης και μυϊκή ατροφία. Η πάθηση αν αφεθεί χωρίς θεραπεία έχει τρία στάδια και διαρκεί 12-24 μήνες. Τα τρία στάδια συμπτωμάτων έχουν ως εξής:

Στο αρχικό στάδιο η κίνηση του άκρου προκαλεί έντονο πόνο και η κινητικότητα της άρθρωσης αρχίζει να περιορίζεται.

Στο δεύτερο στάδιο, ο πόνος αρχίζει να υποχωρεί, αλλά υπάρχει έντονη δυσκαμψία.

Στο τρίτο στάδιο, υπάρχει λύση της δυσκαμψίας και επαναφορά σε φυσιολογική κίνηση χωρίς πόνο.

Ποια είναι τα συμπτώματα του παγωμένου ώμου?

Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει τυπικά ξαφνική εγκατάσταση πόνου ο οποίος ακολουθείται από απώλεια της έξω στροφής. Σε μεταγενέστερα στάδια παρατηρείται καθολική απώλεια του εύρους κίνησης.

Στατιστικά

Συνήθως προσβάλλονται άτομα ηλικίας 40 έως 70 ετών.
Συχνότερα παρατηρείται στο αντίθετο χέρι (πχ οι δεξιόχειρες το παθαίνουν συνήθως στο αριστερό τους χέρι).

Ποια η αιτιολογία του παγωμένου ώμου?

Η συμφυτική θυλακίτιδα είναι ως επί το πλείστον ιδιοπαθής. Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή διαταραχές θυρεοειδούς προσβάλλονται συχνότερα. Συχνά, επίσης, εμφανίζεται μετά από ενδαρθρικό τραυματισμό του ώμου και μετά από κρίσεις τενοντίτιδας του υπερακάνθιου και του δικέφαλου βραχιόνιου μυός. Πιο σπάνια, εμφανίζεται μετά από εμφράγματα του μυοκαρδίου, ακινητοποίηση για χειρουργικές επεμβάσεις, εγκεφαλικά επεισόδια, παθήσεις της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης ή κατάγματα του μείζον βραχιόνιου ογκώματος. Μπορεί να εμφανιστεί μετά από 12-24 μήνες και στον άλλο ώμο, αλλά είναι σπάνιο.

Ποια η συντηρητική θεραπεία του παγωμένου ώμου?

Η συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά.
Περίπου το 90% των ασθενών ανταποκρίνεται στη φυσικοθεραπεία, στις ενέσεις κορτικοστεροειδών και στη φαρμακευτική αγωγή ΜΣΑΦ (Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα).

Οι ασθενείς που δε βελτιώνονται μετά από 12 έως 16 μήνες συντηρητικής θεραπείας συνήθως υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση.

Θερμοθεραπεία

Η εφαρμογή θερμότητας θα διαστείλει τα αγγεία, θα αυξήσει την αιματική ροή και θα βοηθήσει τους σφιχτούς και πονεμένους μυς να χαλαρώσουν. Η θερμοθεραπεία είναι συνήθως πιο αποτελεσματική από το κρύο, στην αντιμετώπιση χρόνιου μυοσκελετικού πόνου ή αρθριτικού πόνου.

Σε τι βοηθά η θερμοθεραπεία;

Η θερμότητα είναι χρήσιμη για την ανακούφιση:

• οστεοαρθρίτιδας
• θλάσης
• αύξηση θερμοκρασίας βραχυμένων μυών και ιστών πριν τη δραστηριότητα
• του πόνου ή του μυϊκού σπασμού στην περιοχή του αυχένα, της πλάτης ή της μέσης

Όταν εφαρμόζεται στην ευρύτερη περιοχή του αυχένα, μπορεί να μειώσει τους σπασμούς που οδηγούν σε πονοκέφαλο.

Πότε να ΜΗ χρησιμοποιήσω ζέστη;

Η ζέστη δεν είναι κατάλληλη για όλους τους τύπους τραυματισμού. Κάθε τραυματισμός που έχει ήδη υψηλή θερμοκρασία δεν θα επωφεληθεί από επιπρόσθετη αύξησή της. Αυτοί περιλαμβάνουν λοιμώξεις, καψίματα ή πρόσφατους τραυματισμούς.

Η ζέστη δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται αν:

• το δέρμα είναι ζεστό, κόκκινο ή με φλεγμονή
• το άτομο έχει δερματίτιδα ή ανοιχτή πληγή
• η περιοχή είναι μουδιασμένη
• το άτομο μπορεί να είναι αναίσθητο στη ζέστη λόγω περιφερικής νευροπάθειας ή παρόμοιας κατάστασης

Η υπερβολική ζέστη θα πρέπει να αποφεύγεται.

Πάντα να συμβουλεύεστε τον γιατρό ή τον φυσικοθεραπευτή σας πριν εφαρμόσετε ζεστό ή κρύο ειδικά αν έχετε υψηλή πίεση, καρδιοπάθεια, διαβητική νευροπάθεια ή σύνδρομο Raynaud.

Τα άτομα με χρόνιο πόνο ή μη σοβαρούς τραυματισμούς μπορούν να δοκιμάσουν και τις δυο μεθόδους και να εντοπίσουν την καλύτερη επιλογή γι αυτούς.

μέρος 2 από 2

Κρυοθεραπεία

Η εφαρμογή πάγου μειώνει την αιματική ροή στη τραυματισμένη περιοχή. Έτσι μειώνεται ο ρυθμός της φλεγμονής και μειώνεται ο κίνδυνος οιδήματος και τραυματισμού του ιστού. Ακόμη  ο πάγος λειτουργεί ως τοπικό αναισθητικό μουδιάζοντας τους ιστούς, και μειώνει τα ερεθίσματα πόνου που μεταφέρονται στον εγκέφαλο. Ο πάγος μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση μιας  άρθρωσης ή ενός μυ που έχει φλεγμονή ή οίδημα. Είναι πιο αποτελεσματικός μέσα στις 48 πρώτες ώρες μετά από τραυματισμό. Η ανάπαυση, ο πάγος, η περίδεση και η ανάρροπη θέσει είναι μέρος της τυποποιημένης αντιμετώπισης των αθλητικών κακώσεων. Σημειώστε ότι ο πάγος δεν πρέπει να εφαρμόζεται απευθείας πάνω στο δέρμα ούτε και στις οστικές προεξοχές της σπονδυλικής στήλης.

Σε τι χρησιμεύει ο πάγος;

Η κρυοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει σε περιπτώσεις:

• οστεοαρθρίτιδας
• πρόσφατου τραυματισμού
• διαστρέμματα
• τενοντίτιδες, ή ερεθισμός στους τένοντες μετά από δραστηριότητα
• ένα κρύο επίθεμα γύρω από το μέτωπο μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου από ημικρανία

Πότε να ΜΗ χρησιμοποιήσω κρύο

Η κρυοθεραπεία δεν είναι κατάλληλη όταν:

• υπάρχει κίνδυνος κράμπας, καθώς το κρύο μπορεί να το επιδεινώσει
• το άτομο κρυώνει ήδη ή η περιοχή είναι ήδη μουδιασμένη
• υπάρχει ανοιχτή πληγή ή φουσκάλες στο δέρμα
• το άτομο έχει κάποια αγγειακή πάθηση ή τραυματισμό
• το άτομο είναι υπερευαίσθητο στο κρύο

Ο πάγος δεν πρέπει να εφαρμόζεται ακριβώς πριν τη δραστηριότητα.

Η κρυοθεραπεία έχει κυρίως αναλγητική δράση. Δεν θεραπεύει τους ιστούς.

Πάγος και οσφυαλγία

Ο πάγος χρησιμοποιείται καλύτερα σε πρόσφατους τραυματισμούς, ειδικά σε περιοχές που έχουν αυξημένη θερμοκρασία. Όσον αφορά την οσφυαλγία, εκεί ο πάγος μπορεί να είναι λιγότερο βοηθητικός. Η οσφυαλγία πολλές φορές οφείλεται σε αυξημένη μυϊκή τάση,  που μπορεί να επιδεινωθεί από τη κρυοθεραπεία. Για την αντιμετώπιση της  οσφυαλγίας η θερμοθεραπεία ίσως είναι καλύτερη επιλογή.

μέρος 1 απο 2