Θερμοθεραπεία
Η εφαρμογή θερμότητας θα διαστείλει τα αγγεία, θα αυξήσει την αιματική ροή και θα βοηθήσει τους σφιχτούς και πονεμένους μυς να χαλαρώσουν. Η θερμοθεραπεία είναι συνήθως πιο αποτελεσματική από το κρύο, στην αντιμετώπιση χρόνιου μυοσκελετικού πόνου ή αρθριτικού πόνου.
Σε τι βοηθά η θερμοθεραπεία;
Η θερμότητα είναι χρήσιμη για την ανακούφιση:
- οστεοαρθρίτιδας
- θλάσης
- αύξηση θερμοκρασίας βραχυμένων μυών και ιστών πριν τη δραστηριότητα
- του πόνου ή του μυϊκού σπασμού στην περιοχή του αυχένα, της πλάτης ή της μέσης
Όταν εφαρμόζεται στην ευρύτερη περιοχή του αυχένα, μπορεί να μειώσει τους σπασμούς που οδηγούν σε πονοκέφαλο.
Πότε να ΜΗ χρησιμοποιήσω ζέστη;
Η ζέστη δεν είναι κατάλληλη για όλους τους τύπους τραυματισμού. Κάθε τραυματισμός που έχει ήδη υψηλή θερμοκρασία δεν θα επωφεληθεί από επιπρόσθετη αύξησή της. Αυτοί περιλαμβάνουν λοιμώξεις, καψίματα ή πρόσφατους τραυματισμούς.
Η ζέστη δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται αν:
- το δέρμα είναι ζεστό, κόκκινο ή με φλεγμονή
- το άτομο έχει δερματίτιδα ή ανοιχτή πληγή
- η περιοχή είναι μουδιασμένη
- το άτομο μπορεί να είναι αναίσθητο στη ζέστη λόγω περιφερικής νευροπάθειας ή παρόμοιας κατάστασης
Η υπερβολική ζέστη θα πρέπει να αποφεύγεται.
Πάντα να συμβουλεύεστε τον γιατρό ή τον φυσικοθεραπευτή σας πριν εφαρμόσετε ζεστό ή κρύο ειδικά αν έχετε υψηλή πίεση, καρδιοπάθεια, διαβητική νευροπάθεια ή σύνδρομο Raynaud.
Τα άτομα με χρόνιο πόνο ή μη σοβαρούς τραυματισμούς μπορούν να δοκιμάσουν και τις δυο μεθόδους και να εντοπίσουν την καλύτερη επιλογή γι αυτούς.
μέρος 2 από 2
Κρυοθεραπεία
Η εφαρμογή πάγου μειώνει την αιματική ροή στη τραυματισμένη περιοχή. Έτσι μειώνεται ο ρυθμός της φλεγμονής και μειώνεται ο κίνδυνος οιδήματος και τραυματισμού του ιστού. Ακόμη ο πάγος λειτουργεί ως τοπικό αναισθητικό μουδιάζοντας τους ιστούς, και μειώνει τα ερεθίσματα πόνου που μεταφέρονται στον εγκέφαλο. Ο πάγος μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση μιας άρθρωσης ή ενός μυ που έχει φλεγμονή ή οίδημα. Είναι πιο αποτελεσματικός μέσα στις 48 πρώτες ώρες μετά από τραυματισμό. Η ανάπαυση, ο πάγος, η περίδεση και η ανάρροπη θέσει είναι μέρος της τυποποιημένης αντιμετώπισης των αθλητικών κακώσεων. Σημειώστε ότι ο πάγος δεν πρέπει να εφαρμόζεται απευθείας πάνω στο δέρμα ούτε και στις οστικές προεξοχές της σπονδυλικής στήλης.
Σε τι χρησιμεύει ο πάγος;
Η κρυοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει σε περιπτώσεις:
- οστεοαρθρίτιδας
- πρόσφατου τραυματισμού
- διαστρέμματα
- τενοντίτιδες, ή ερεθισμός στους τένοντες μετά από δραστηριότητα
- ένα κρύο επίθεμα γύρω από το μέτωπο μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου από ημικρανία
Πότε να ΜΗ χρησιμοποιήσω κρύο
Η κρυοθεραπεία δεν είναι κατάλληλη όταν:
- υπάρχει κίνδυνος κράμπας, καθώς το κρύο μπορεί να το επιδεινώσει
- το άτομο κρυώνει ήδη ή η περιοχή είναι ήδη μουδιασμένη
- υπάρχει ανοιχτή πληγή ή φουσκάλες στο δέρμα
- το άτομο έχει κάποια αγγειακή πάθηση ή τραυματισμό
- το άτομο είναι υπερευαίσθητο στο κρύο
Ο πάγος δεν πρέπει να εφαρμόζεται ακριβώς πριν τη δραστηριότητα.
Η κρυοθεραπεία έχει κυρίως αναλγητική δράση. Δεν θεραπεύει τους ιστούς.
Πάγος και οσφυαλγία
Ο πάγος χρησιμοποιείται καλύτερα σε πρόσφατους τραυματισμούς, ειδικά σε περιοχές που έχουν αυξημένη θερμοκρασία. Όσον αφορά την οσφυαλγία, εκεί ο πάγος μπορεί να είναι λιγότερο βοηθητικός. Η οσφυαλγία πολλές φορές οφείλεται σε αυξημένη μυϊκή τάση, που μπορεί να επιδεινωθεί από τη κρυοθεραπεία. Για την αντιμετώπιση της οσφυαλγίας η θερμοθεραπεία ίσως είναι καλύτερη επιλογή.
μέρος 1 απο 2
Τα προγράμματα διατάσεων πολλές φορές συνδυάζονται με την εφαρμογή θερμότητας ή κάποιου κρύου επιθέματος στον μυ που διατείνεται αλλά και ασκήσεις προθέρμανσης (warm-up). Η θερμότητα, ο πάγος και η προθέρμανση όλα αυξάνουν την αποτελεσματικότητα των διατάσεων στην αύξηση του εύρους κίνησης, αλλά μόνο η προθέρμανση είναι πιθανόν να αποτρέψει τραυματισμό. Όσον αφορά τη διάρκεια, μια διάταση των 30 δευτερολέπτων ανά μυϊκή ομάδα είναι επαρκής για την αύξηση του εύρους κίνησης στα περισσότερα υγιή άτομα. Παρόλα αυτά είναι πιθανόν μερικά άτομα, τραυματισμοί και/ή μυϊκές ομάδες να χρειάζονται περισσότερες επαναλήψεις ή μεγαλύτερη διάρκεια διάτασης.
Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι όσον αφορά την ανακούφιση του συνδεόμενου πόνου με δυσκαμψία, η έρευνα υποδηλώνει ότι η μείωση της δυσκαμψίας δεν είναι τόσο σημαντική όσο η αύξηση της “ανοχής στη διάταση”. Εν συντομία, η αύξηση της ανοχής στη διάταση σημαίνει ότι ο ασθενής αισθάνεται λιγότερο πόνο για την ίδια δύναμη που εφαρμόζεται στον μυ. Το αποτέλεσμα είναι αυξημένο εύρος κίνησης, παρόλο που η πραγματική δυσκαμψία δεν αλλάζει.
Βιβλιογραφία
- Weerapong P, Hume P, Kolt G. Stretching: mechanisms and benefits for sport Performance and injury prevention. Physical Therapy Reviews 2004; 9: 189–206
- Shellock F, Prentice W. Warming-up and stretching for improved physical performance and prevention of sports-related injuries. Sports Med 1985;2:267–78
- Nelson A, Kokkonen J. Acute ballistic muscle stretching inhibits maximal strength performance. Res Q Exerc Sport 2001;72:415–9
- Smith L, Brunetz M, Chenier T, McCammon M, Houmard J, Franklin M et al. The effects of static and ballistic stretching on delayed onset muscle soreness. Res Q Exerc Sport 1993;64:103–7
- Burke D, Culligan C, Holt L. The theoretical basis of proprioceptive neuromuscular facilitation. J Strength Cond Res 2000;14:496–500
- Spernoga S, Uhl T, Arnold B, Gansneder B. Duration of maintained hamstring flexibility after one-time, modified holdrelax stretching protocol. J Athl Train 2001;36:44–8
- Church J, Wiggins M, Moode E, Crist R. Effects of warm-up and flexibility treatments on vertical jump performance. J Strength Cond Res 2001;15:332–6
- Smith C. The warm-up procedure: to stretch or not to stretch. A brief review. J Orthop Sports Phys Ther 1994;19:12–7
- Halbertsma J, van Bolhuis A, Goeken L. Sport stretching: effects on passive muscle stiffness of short hamstrings. Arch Phys Med Rehabil 1996;77:688–92
- Cornwell A, Nelson A, Sidaway B. Acute effects of stretching on the neuromechanical properties of the triceps surae muscle complex. Eur J Appl Physiol 2002;86:428–34
- Fowles J, Sale D, MacDougall J. Reduced strength after passive stretch of the human plantar flexors. J Appl Physiol 2000;89:1179–88
- Shrier I, Gossal K. Myths and Truths of Stretching. The Physician and Sportsmedicine 2000 28:8, 57-63
μέρος 3 από 3
Τεχνικές διάτασης
1 ) Τεχνική στατικές διατάσεις
Ορισμός Παθητική κίνηση ενός μυ στο τέλος του εύρους κίνησης και κράτημα σε αυτή τη θέση για παρατεταμένο χρονικό διάστημα
Πλεονεκτήματα : Αύξηση εύρους κίνησης
Μειονεκτήματα : Μείωση μυϊκής δύναμης, μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό
2) Τεχνική βαλλιστικές διατάσεις
Ορισμός Επαναλαμβανόμενες βαλλιστικές κινήσεις στο τέλους του εύρους κίνησης
Πλεονεκτήματα : Αύξηση εύρους κίνησης
Μειονεκτήματα : Μείωση μυϊκής δύναμης, μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό
3) Τεχνική τεχνικές PNF
Ορισμός Αντανακλαστική ενεργοποίηση και αναχαίτιση των αγωνιστών και ανταγωνιστών μυών
Πλεονεκτήματα : Αύξηση εύρους κίνησης
Μειονεκτήματα : Μείωση ύψους επιτόπιου άλματος, χρειάζεται εμπειρία και πρακτική άσκηση.
μέρος 2 από 3
Τι είναι ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος;
Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος (ΠΧΣ) αποτελεί έναν από τους τέσσερις βασικούς συνδέσμους του γόνατος και συνδέει το κάτω μέρος του μηριαίου οστού με το άνω μέρος της κνήμης. Ο ΠΧΣ αντιστέκεται στην πρόσθια μετατόπιση της κνήμης σε σχέση με το μηρό.
Επιδημιολογικά στοιχεία τραυματισμών
Οι τραυματισμοί του ΠΧΣ αποτελούν το 50% των τραυματισμών στο γόνατο με εκτιμώμενη συχνότητα 6,5 τραυματισμούς ΠΧΣ ανά 10.000 αθλητικούς τραυματισμούς. Περίπου το 90% των ασθενών που αναζητούν θεραπεία για τη ρήξη ΠΧΣ υφίστανται χειρουργική ανακατασκευή. Για πολλούς από αυτούς ο στόχος είναι να επιστρέψουν στο άθλημα ή στις ψυχαγωγικές δραστηριότητες στο επίπεδο που βρίσκονταν πριν τον τραυματισμό.
Φυσικοθεραπευτική παρέμβαση
Σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η φυσικοθεραπευτική παρέμβαση τόσο προεγχειρητικά όσο και μετεγχειρητικά.
Για την βέλτιστη επίδοση και το καλύτερο λειτουργικό αποτέλεσμα είναι σημαντική η αποκατάσταση του εύρους κίνησης μέσω της πρώιμης κινητοποίησης, και της δύναμης των μυών του τραυματισμένου κάτω άκρου. Χρήσιμο μέτρο σύγκρισης για τα παραπάνω αποτελεί το υγιές κάτω άκρο.
Η πλειομετρική προπόνηση αποτελεί βάση για τη μεσαία και τελική φάση αποκατάστασης. Η πλειομετρική προπόνηση συνδυάζεται συχνά με νευρομυϊκή επανεκπαίδευση με ανατροφοδότηση για να προσομοιώσει τις συνιστώσες των κινήσεων που αφορούν συγκεκριμένες δραστηριότητες ή συγκεκριμένο άθλημα (λειτουργική αποκατάσταση).
Τα πρωτόκολλα αποκατάστασης έχoυν βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια καθώς έχουν έρθει στην επιφάνεια στοιχεία που αφορούν βιομηχανικούς και νευρομυϊκούς παράγοντες κινδύνου για τραυματισμό ή επανατραυματισμό. Αυτά τα προγράμματα θα συνεχίσουν να εξελίσσονται και να γίνονται ακόμη πιο αποδοτικά στην ελαχιστοποίηση του ρίσκου τραυματισμού όσο οι επαγγελματίες αποκατάστασης συνεχίζουν να εξετάζουν τις πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ των διάφορων συστημάτων του ανθρώπινου σώματος.
Βιβλιογραφία
Bien D P Dubuque T J. Considerations for late stage ACL rehabilitation and return to sport to limit re-injury risk and maximize athletic performance. Int J Sports Phys Ther. 2015 Apr; 10(2): 256–271.
Risberg M A Lewek M Synder‐Mackler L A systematic review of evidence for anterior cruciate ligament rehabilitation: how much and what type? Phys Ther in Sport. 2004; 5(3): 125‐145.
Joseph AM Collins CL Henke NM, et al. A multisport epidemiologic comparison of anterior cruciate ligament injuries in high school athletics. J Athl Train. 2013; 48(6):810‐7.
Linko E Harilainen A Malmivaara A, et al. Surgical versus conservative interventions for anterior cruciate ligament ruptures in adults. Cochrane Database Syst Rev. 2005; 18;(2):CD001356.
Snyder‐Mackler L Delitto A Bailey SL, et al. Strength of the quadriceps femoris muscle and functional recovery after reconstruction of the anterior cruciate ligament. A prospective, randomized clinical trial of electrical stimulation. J Bone Joint Surg Am. 1995; 77(8):1166‐73.
Pietrosimone BG Lepley AS Ericksen HM, et al. Quadriceps strength and corticospinal excitability as predictors of disability after anterior cruciate ligament reconstruction. J Sport Rehabil. 2013; 22(1):1‐6.
Schmitt LC Paterno MV Hewett TE The impact of quadriceps femoris strength asymmetry on functional performance at return to sport following anterior cruciate ligament reconstruction. J Orthop Sports Phys Ther. 2012; 42(9):750‐9.
Shelbourne KD Urch SE Gray T et al. Loss of normal motion after anterior cruciate ligament reconstruction is associated with radiographic arthritic changes after surgery. Am J Sports Med. 2012; 40(1):108‐14.
Shelbourne KD Range of motion loss will cause osteoarthritis. Arthroscopy. 2011; 27(4):451‐2.
Chmielewski TL Myer GD Kauffman D et al. Plyometric exercise in the rehabilitation of athletes: physiological responses and clinical application. J Orthop Sports Phys Ther. 2006; 36(5):308‐19.
Myer GD Stroube BW DiCesare CA, et al. Augmented feedback supports skill transfer and reduces high‐risk injury landing mechanics: a double‐blind, randomized controlled laboratory study. Am J Sports Med. 2013; 41(3):669‐77.
Η άρθρωση του ώμου, η άρθρωση με τη μεγαλύτερη κινητικότητα στο ανθρώπινο σώμα, διατρέχει το μεγαλύτερο κίνδυνο για τραυματισμό. Ο πόνος στη περιοχή του ώμου έρχεται στη δεύτερη θέση σε συχνότητα μετά την οσφυαλγία, και επηρεάζει περίπου το 16-21% του πληθυσμού.
Η συχνότερη αιτία του πόνου στη περιοχή του ώμου είναι το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής, που αντιπροσωπεύει το 44-60% όλων των παραπόνων για πόνο στον ώμο.
Η οσφυαλγία αποτελεί ένα ολοένα αυξανόμενο πρόβλημα σε όλο τον κόσμο. Η συχνότητα εμφάνισής της μεγαλώνει ως αποτέλεσμα ενός παγκόσμιου πληθυσμού που γερνάει και επεκτείνεται. Τα χρόνια ζωής με την ανικανότητα λόγω της οσφυαλγίας, έχουν αυξηθεί παραπάνω από το 50% από το 1990, ειδικότερα στις χώρες με χαμηλό και μέσο εισόδημα. Γενικότερα έχει συσχετιστεί με το κάπνισμα, την παχυσαρκία, τα καθιστικά επαγγέλματα και με τη χαμηλή κοινωνικοοικονομική θέση.