Ο παγωμένος ώμος (frozen shoulder) ή συμφυτική θυλακίτιδα είναι μία πάθηση με κύρια χαρακτηριστικά τον αιφνίδιο ή σταδιακό χρόνιο πόνο στον ώμο και τον περιορισμό όλων των κινήσεων της άρθρωσης. Συνήθως, ο πόνος είναι πιο έντονος τη νύχτα.
Αυτή η πάθηση οδηγεί σε σοβαρή λειτουργική ανεπάρκεια του ώμου, προκαλώντας μείωση του εύρους κίνησης και μυϊκή ατροφία. Η πάθηση αν αφεθεί χωρίς θεραπεία έχει τρία στάδια και διαρκεί 12-24 μήνες. Τα τρία στάδια συμπτωμάτων έχουν ως εξής:
Στο αρχικό στάδιο η κίνηση του άκρου προκαλεί έντονο πόνο και η κινητικότητα της άρθρωσης αρχίζει να περιορίζεται.
Στο δεύτερο στάδιο, ο πόνος αρχίζει να υποχωρεί, αλλά υπάρχει έντονη δυσκαμψία.
Στο τρίτο στάδιο, υπάρχει λύση της δυσκαμψίας και επαναφορά σε φυσιολογική κίνηση χωρίς πόνο.
Ποια είναι τα συμπτώματα του παγωμένου ώμου?
Η κλινική εικόνα περιλαμβάνει τυπικά ξαφνική εγκατάσταση πόνου ο οποίος ακολουθείται από απώλεια της έξω στροφής. Σε μεταγενέστερα στάδια παρατηρείται καθολική απώλεια του εύρους κίνησης.
Στατιστικά
Συνήθως προσβάλλονται άτομα ηλικίας 40 έως 70 ετών.
Συχνότερα παρατηρείται στο αντίθετο χέρι (πχ οι δεξιόχειρες το παθαίνουν συνήθως στο αριστερό τους χέρι).
Ποια η αιτιολογία του παγωμένου ώμου?
Η συμφυτική θυλακίτιδα είναι ως επί το πλείστον ιδιοπαθής. Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή διαταραχές θυρεοειδούς προσβάλλονται συχνότερα. Συχνά, επίσης, εμφανίζεται μετά από ενδαρθρικό τραυματισμό του ώμου και μετά από κρίσεις τενοντίτιδας του υπερακάνθιου και του δικέφαλου βραχιόνιου μυός. Πιο σπάνια, εμφανίζεται μετά από εμφράγματα του μυοκαρδίου, ακινητοποίηση για χειρουργικές επεμβάσεις, εγκεφαλικά επεισόδια, παθήσεις της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης ή κατάγματα του μείζον βραχιόνιου ογκώματος. Μπορεί να εμφανιστεί μετά από 12-24 μήνες και στον άλλο ώμο, αλλά είναι σπάνιο.
Ποια η συντηρητική θεραπεία του παγωμένου ώμου?
Η συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά.
Περίπου το 90% των ασθενών ανταποκρίνεται στη φυσικοθεραπεία, στις ενέσεις κορτικοστεροειδών και στη φαρμακευτική αγωγή ΜΣΑΦ (Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα).
Οι ασθενείς που δε βελτιώνονται μετά από 12 έως 16 μήνες συντηρητικής θεραπείας συνήθως υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση.
