Η χονδροπάθεια της επιγονατίδας ή χονδροπάθεια του γόνατος είναι μία συχνή επώδυνη πάθηση των γονάτων. Προσβάλει κυρίως τον χόνδρο της επιγονατίδας και κατά δεύτερο λόγο το χόνδρο της μηριαίας τροχιλίας. Ο χόνδρος των κνημιαίων κονδύλων δεν είναι εύκολο να φθαρθεί γιατί προστατεύεται από τους δύο μηνίσκους, οι οποίοι όταν φθαρούν ή αφαιρεθούν οδηγούν σε φθορά του χόνδρου των κνημιαίων κονδύλων.

Ποια τα συμπτώματα της χονδροπάθειας της επιγονατίδας?

Συνήθως παρατηρείται μετά από κάποιο τραυματισμό της επιγονατίδας,  σε χρόνια υπερκαταπόνηση σε εργασία σε καθιστή θέση, ή στο γυμναστήριο. Για να εκδηλωθούν τα συμπτώματα στον ασθενή πρέπει να περάσουν 3-6 μήνες. Ο ασθενής αναφέρει:

• πόνο μπροστά στο γόνατο,
• αίσθημα καψίματος
• ήχους (κρακ) στη κίνηση του ποδιού
• αστάθεια στο κατέβασμα σκαλοπατιών
• δυσκολία σε βαθύ κάθισμα
• δυσκολία στην έγερση μετά από παρατεταμένη καθιστή θέση κ.α

Ποια η αιτιολογία της χονδροπάθειας της επιγονατίδας?

Η χονδροπάθεια της επιγονατίδας οφείλεται είτε σε τραυματισμό, είτε σε χρόνια υπερφόρτιση του χόνδρου της επιγονατίδας, είτε σε εσωτερικούς παράγοντες γενετικής προδιάθεσης του αρθρικού χόνδρου, είτε σε συνδυασμό αυτών. Γενικά η πάθηση είναι πολυπαραγοντική.

Στατιστικά

Η χονδροπάθεια επιγονατίδας εκδηλώνεται σε νεαρά άτομα ηλικίας 15-40 ετών. Προσβάλει κυρίως γυναίκες παρά άντρες σε αναλογία 3:1. Αποτελεί τη πιο συχνή παθολογία του γόνατος, απλά συνήθως παραμένει ασυμπτωματική στην εφηβική ηλικία διότι αυτοϊάται με σχηματισμό ινώδους χόνδρου. Υπολογίζεται ότι το 80-85% του πληθυσμού στην ηλικία των 20-30 έχει εκφυλιστικές αλλοιώσεις και βλάβες του χόνδρου της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης.

Ποια τα στάδια της χονδροπάθειας της επιγονατίδας?

Κατά τον Ficat R.P. η χονδροπάθεια του γόνατος έχει τρία παθολογοανατομικά στάδια:

Στάδιο Ι: οίδημα του χόνδρου με κιτρινόφαιες μαλακές και προεξέχουσες εστίες χωρίς καμία ελαστικότητα και κάμψη.

Στάδιο ΙΙ: Ρωγμές και <<ξεφτίσματα>> του χόνδρου. Ελεύθερα χόνδρινα σωμάτια στο αρθρικό υγρό και αλλοιώσεις χρόνιας υμενίτιδας.

Στάδιο ΙΙΙ: Έλκη κατά τόπους στο χόνδρο. Το υποχόνδριο οστό είναι ακάλυπτο στο πυθμένα του και υπόσκληρο.

Ποια η αντιμετώπιση της χονδροπάθειας της επιγονατίδας?

Στάδιο Ι: Ελαφρές περιπτώσεις χονδροπάθειας συνήθως αυτοθεραπεύονται μέσα σε 30-45 μέρες. Τα περιστατικά ασθενών αυτού του σταδίου αντιμετωπίζονται με αδυνάτισμα σε παχύσαρκους, ελαστική περιγονίτιδα με οπή, ανάπαυση, αποφυγή καταπόνησης σε σκαλοπάτια ή έντονη άθληση, αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ανακουφιστικές φυσικοθεραπείες.

Στάδιο ΙΙ: Εδώ πρόκειται για μεσαίας βαρύτητας περιστατικά. Χρειάζονται 5 ενδαρθρικές ενέσεις Υαλουρονικού νατρίου κάθε χρόνο σε κάθε γόνατο, ελεύθερη βάδιση και ασκήσεις ενδυνάμωσης τετρακεφάλου.

Στάδιο ΙΙΙ: Στο στάδιο αυτό βρίσκονται σοβαρές περιπτώσεις χονδροπάθειας επιγονατίδας που μάλλον δε θεραπεύονται ποτέ στο 100%, αλλά αρκετά θεραπευτικά μέτρα είναι αποτελεσματικά για την ανακούφιση των ασθενών όπως οι ενέσεις Υαλουρονικού νατρίου και διάφορες εγχειρήσεις. Η θεραπεία όμως είναι απαραίτητη για να μην οδηγήσει, κυρίως στα άτομα που έχουν προδιάθεση, σε οστεοαρθρίτιδα γόνατος.

Η άρθρωση του γόνατος περιέχει ημικυκλικούς χόδρινους δίσκους που ονομάζονται μηνίσκοι. Οι μηνίσκοι βρίσκονται μεταξύ του κάτω άκρου του μηριαίου οστού και του άνω άκρου της κνήμης. Ο έσω μηνίσκος βρίσκεται στην εσωτερική πλευράτου γόνατος και ο έξω στην εξωτερική.

Οι χόνδροι αυτοί σταθεροποιούν την άρθρωση, απορροφούν τις πιέσεις που ασκούνται καθημερινά πάνω στις αρθρικές επιφάνειες, διευκολύνουν τις στροφικές κινήσεις στα γόνατα και βοηθούν στη λίπανσή τους.

Η ρήξη του μηνίσκου είναι ο τραυματισμός του χόνδρινου δίσκου και αποτελεί τη συχνότερη κάκωση του γόνατος η οποία απαιτεί χειρουργείο.

Ποια τα συμπτώματα της ρήξης μηνίσκου?

Πόνος

Διαλείπουσα συλλογή υγρού

Αναπήδηση

Εμπλοκή ή αστάθεια

ΣτατιστικάΟ έσω μηνίσκος υφίστανται ρήξη περίπου τρεις φορές συχνότερα από ότι ο έξω.Οι ρήξεις του έξω μηνίσκου παρατηρούνται συχνότερα μαζί με ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου. Οι τραυματικές ρήξεις των μηνίσκων είναι συχνότερες σε νεαρά άτομα που αθλούνται.Οι εκφυλιστικές ρήξεις συνήθως συμβαίνουν σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και έχουν ξαφνική εμφάνιση.Οι ρήξεις των μηνίσκων ιδιαίτερα οι εκφυλιστικές μπορούν να αντιμετωπιστούν συντηρητικά.

Τι περιλαμβάνει η συντηρητική αντιμετώπιση της ρήξης μηνίσκου?

Αντιφλεγμονώδη φάρμακα
Νάρθηκες

Φυσικοθεραπεία

Ενέσεις

Οι νεότεροι ασθενείς με οξείες ρήξεις που εκδηλώνουν μηχανικά συμπτώματα και οι ασθενείς με ρήξεις που δε βελτιώνονται με τα συντηρητικά μέτρα είναι δυνατόν να ωφεληθούν από τη χειρουργική θεραπεία αρθροσκοπικά και να αποκατασταθούν φυσικοθεραπευτικά