Έξω επικονδυλίτιδα (tennis elbow)
Ορισμός
- Πάθηση που χαρακτηρίζεται από πόνο και ευαισθησία στον έξω επικόνδυλο του βραχιονίου, και πόνο κατά την ενεργητική έκταση της πηχεοκαρπικής υπό αντίσταση.
- Η κάκωση αφορά μια εκφυλιστική πάθηση των τενόντων των εκτεινόντων μυών του καρπού, και ιδιαίτερα του βραχέος κερκιδικού εκτείνοντα τον καρπό από υπέρχρηση της περιοχής και τριβής πάνω στον έξω βραχιόνιο επικόνδυλο.
* Με απλά λόγια : πόνος στην περιοχή του αγκώνα που εμφανίζεται όταν κάνουμε κάποιες ενεργητικές κινήσεις στον καρπό. Είναι μία εκφυλιστική πάθηση των τενόντων της περιοχής που συνδέονται αγκώνας με καρπό.
Στατιστικά
- Οι περισσοτεροι ασθενείς με έξω επικονδυλίτιδα (tennis elbow) είναι ηλικίας 30 και 55 ετών και το μυικό σύστημα πολλών είναι σε κακή κατάσταση .
- Το 95% των περιπτώσεών του tennis elbow , συμβαίνει σε άτομα που δεν παίζουν τένις.
- Το 50% των παικτών του τένις παρουσιάζουν συμπτώματα επικονδυλίτιδας σε κάποια στιγμή της ζωής τους.
- Η συνηθέστερη αιτία του tennis elbow σε παίκτες είναι η κακή τεχνική με επιβραδυμένο , εμβιομηχανικά πλημμελές, ρεβέρ που έχει ως αποτέλεσμα την εξάσκηση σημαντικής δύναμης στους εκτείνοντες . Άλλοι παράγοντες που συμμετέχουν είναι το λάθος μέγεθος της λαβής , η κακή τάση των χορδών και η κακή κατάσταση των μυών του ώμου, του αγκώνα και του αντιβραχίου. Οι μικρές λαβές των ρακετών επιτείνουν τα ενοχλήματα.
- Στο ιστορικό αναφέρεται συνήθως η πραγματοποίηση επαναλαμβανόμενης κάμψης-έκτασης και πρηνισμού -υπτιασμού καθώς και υπερβολικής καταπόνησης ( π.χ περιστροφή κατσαβιδιού, άρση βαρέων αντικειμένων). Η σφιχτή συγκράτηση μίας βαρείας βαλίτσας είναι μια πολύ συνήθης αιτία. Άλλες αιτίες που είναι δυνατό να προκαλέσουν επικονδυλίτιδα είναι το σάρωμα φύλλων , το μπέιζμπολ, το γκολφ , η κηπουρική και το μπόουλινγκ.
Αιτιολογία
- Οι κυριότεροι ενδογενείς παράγοντες περιλαμβάνουν την υπερβολική φόρτιση των τενόντων, αλλά και τις επαναλαμβανόμενες υπομέγιστες φορτίσεις της περιοχής.
- Εμβιομηχανικοί και ανατομικοί αιτιολογικοί παράγοντες της κάκωσης περιλαμβάνουν την επαναλαμβανόμενη τριβή που υφίσταται ο τένοντας κατά την έκταση του αγκώνα και την ελλιπή αγγείωση της κάτω επιφάνειας του τένοντα.
- Εξωγενής παράγοντας θεωρείται κυρίως η άμεση κάκωση.
Συμπτώματα
- Τα συμπτώματα και σημεία περιλαμβάνουν πόνο και ευαισθησία στην έξω πλάγια περιοχή του αγκώνα, που μπορεί να ακτινοβολεί κατά μήκος του πήχη, μέχρι τα δάχτυλα, ή προς την έξω πλευρά του βραχίονα.
Συντηρητική Αντιμετώπιση
- Σε μη αθλητές η αποχή από τις επώδυνες δραστηριότητες αποτελεί το κλειδί για τη βελτίωση (π.χ αποφυγή του επαναλαμβανόμενου ανοίγματος βαλβίδων).
- Θεραπευτικά μέσα όπως είναι η παγοθεραπεία και η χορήγηση αντιφλεγμονωδών μειώνουν τη φλεγμονή, αλλά η συνέχιση της δραστηριότητας που προκάλεσε τα ενοχλήματα παρατείνει την αποκατάσταση.
- Συχνά, είναι δυνατό να αποφευχθεί ή να τροποποιηθεί ο επαναλαμβανόμενος πρηνισμός-υπτιασμός και η άρση μεγάλων βαρών στην εργασία. Τροποποιήσεις όπως είναι η αποφυγή της σύλληψης αντικειμένων σε πρηνισμό και η υποκατάσταση με ελεγχόμενο υπτιασμό είναι δυνατό να βελτιώσει τα ενοχλήματα.
- Η άρση αντικειμένων θα πρέπει να γίνεται μόνο σε υπτιασμό (παλάμες προς τα πάνω) εφόσον είναι δυνατό και τα δύο άνω άκρα θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ούτως ώστε να μειώνεται η έκταση του αγκώνα , ο υπτιασμός του αντιβραχίου και η έκταση του καρπού.
Πώς μπορούμε να σας βοηθήσουμε?
Μετά από ένα πλήρες ιστορικό και κάνοντας κάποια test για την περιοχή του αγκώνα, μπορούμε να εφαρμόσουμε μοντέρνες θεραπευτικές προσεγγίσεις ( manual therapy, θεραπευτική άσκηση, tecar therapy, ηλεκτροβελονισμό κ.α) για την ασφαλέστερη και γρηγορότερη αποκατάσταση σας.
Η χειρουργική αντιμετώπιση
- Συνίσταται σε ασθενείς με εμμένουσα συμπτωματολογία διάρκειας άνω του 1 έτους , παρά την εφαρμογή της συντηρητικής θεραπείας που ήδη περιγράφηκε.
*Κωστής Τεσφαέ
Βιβλιογραφία
- Εφαρμοσμένη Αθλητική Φυσικοθεραπεία, Κωνσταντίνος Α. Φουσέκης, Εκδόσεις:Π.Χ. Πασχαλιδης
- Ορθοπαιδική Αποκατάσταση στην Κλινική ΠράξηBrotzman S., Manske R. Εκδόσεις:Κωνσταντάρας
ΠΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΜΑΤΙΑΙΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΠΤΕΡΝΑΣ
Πελματιαία απονευρωσίτιδα
Ορισμός
· Επώδυνη πάθηση της πτέρνας που είναι δυνατό να επηρεάσει τόσο τα άτομα με καθιστικό τρόπο όσο και τα δραστήρια άτομα και παρατηρείται συχνότερα στους ενήλικες .
· Σχετίζεται με ρίκνωση του συμπλέγματος γαστροκνημίου-υποκνημιδίου
Παθοφυσιολογία
· Πιθανότητα περιλαμβάνει μικρορρήξεις στην έκφυση της πελματιαίας απονεύρωσης ,γεγονός που επάγει τη φλεγμονή και τη διαδικασία της επούλωσης οδηγώντας στην ανάπτυξη λόγω οστεοφύτου λόγω έλξης .
· Το 90% έως 95% των ασθενών βελτιώνεται μέσα σε ένα έτος ,ανεξάρτητα από τη θεραπεία που εφαρμόζεται.
Διάγνωση
· Έντονος πόνος και ευαισθησία επί του έσω πελματιαίου φύματος της πτέρνας ,αντίστοιχα προς την εγγύς πρόσφυση της πελματιαίας απονεύρωσης.
· Τα κλασικά συμπτώματα περιλαμβάνουν τον πόνο με το πρώτο βήμα το πρωινό και μετά από παρατεταμένη παραμονή στην καθιστική θέση.
· Συχνά είναι τα αμφοτερόπλευρα συμπτώματα
· Μια μικρή ομάδα ασθενών εμφανίζει πόνο και ευαισθησία στη θέση έκφυσης του απαγωγού του μεγάλου του δακτύλου ,γεγονός που ίσως υποδηλώνει παγίδευση ή φλεγμονή του πρώτου κλάδου του έξω πελματιαίου νεύρου.
Συντηρητική θεραπεία
· Πελματιαία απονεύρωση – τα ειδικά πρωτοκολλά διατάσεων της πελματιαίας απονεύρωσης και του Αχιλλείου τένοντα αποτελούν το κλειδί για την αποτελεσματική θεραπεία .
· Περιλαμβάνει επίσης τη χρήση ενθέτων πτέρνας ,νυκτερινών ναρθήκων , φυσικοθεραπείες , περιπατητικών γύψων και αντιφλεγμονωδών .
· Οι εγχύσεις κορτιζόνης μπορεί να ανακουφίσουν από τον πόνο αλλά σχετίζονται με χαλάρωση η ρήξη της πελματιαίας απονεύρωσης και με ατροφία του λιπώδους σώματος .
· Οι εγχύσεις πλάσματος πλούσιου σε αιμοπετάλια και η εξωτερική θεραπεία με κρουστικά κύματα χαμηλής έντασης έχουν αποδειχθεί .
Χειρουργική θεραπεία
· Σε ανθεκτικές περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί περιορισμένη απελευθέρωση της πελματιαίας απονεύρωσης .
· Η πλήρης απελευθέρωση μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την επιμήκη καμάρα του ποδιού, να υπερφορτίσει την έξω κολώνα και να οδηγήσει σε ανάπτυξη πόνου στη ραχιαία έξω επιφάνεια του ποδιού και σε κατάγματα κόπωσης των μεταταρσίων.
· Η ταυτόχρονη απελευθέρωση της εν τω βάθει περιτονίας του απαγωγού του μεγάλου δακτύλου μπορεί να εξαλείψει την παγίδευση του έξω πελματιαίου νεύρου και να βελτιώσει την έκβαση του χειρουργείου.
· Έχει παραταθεί η απελευθέρωση της περιτονίας του γαστροκνημίου, με ποικίλα αποτελέσματα.
Miller’s Review Ορθοπαιδικής
Ιατρικές Εκδόσεις Κωνσταντάρας
Θερμοθεραπεία
Η εφαρμογή θερμότητας θα διαστείλει τα αγγεία, θα αυξήσει την αιματική ροή και θα βοηθήσει τους σφιχτούς και πονεμένους μυς να χαλαρώσουν. Η θερμοθεραπεία είναι συνήθως πιο αποτελεσματική από το κρύο, στην αντιμετώπιση χρόνιου μυοσκελετικού πόνου ή αρθριτικού πόνου.
Σε τι βοηθά η θερμοθεραπεία;
Η θερμότητα είναι χρήσιμη για την ανακούφιση:
- οστεοαρθρίτιδας
- θλάσης
- αύξηση θερμοκρασίας βραχυμένων μυών και ιστών πριν τη δραστηριότητα
- του πόνου ή του μυϊκού σπασμού στην περιοχή του αυχένα, της πλάτης ή της μέσης
Όταν εφαρμόζεται στην ευρύτερη περιοχή του αυχένα, μπορεί να μειώσει τους σπασμούς που οδηγούν σε πονοκέφαλο.
Πότε να ΜΗ χρησιμοποιήσω ζέστη;
Η ζέστη δεν είναι κατάλληλη για όλους τους τύπους τραυματισμού. Κάθε τραυματισμός που έχει ήδη υψηλή θερμοκρασία δεν θα επωφεληθεί από επιπρόσθετη αύξησή της. Αυτοί περιλαμβάνουν λοιμώξεις, καψίματα ή πρόσφατους τραυματισμούς.
Η ζέστη δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται αν:
- το δέρμα είναι ζεστό, κόκκινο ή με φλεγμονή
- το άτομο έχει δερματίτιδα ή ανοιχτή πληγή
- η περιοχή είναι μουδιασμένη
- το άτομο μπορεί να είναι αναίσθητο στη ζέστη λόγω περιφερικής νευροπάθειας ή παρόμοιας κατάστασης
Η υπερβολική ζέστη θα πρέπει να αποφεύγεται.
Πάντα να συμβουλεύεστε τον γιατρό ή τον φυσικοθεραπευτή σας πριν εφαρμόσετε ζεστό ή κρύο ειδικά αν έχετε υψηλή πίεση, καρδιοπάθεια, διαβητική νευροπάθεια ή σύνδρομο Raynaud.
Τα άτομα με χρόνιο πόνο ή μη σοβαρούς τραυματισμούς μπορούν να δοκιμάσουν και τις δυο μεθόδους και να εντοπίσουν την καλύτερη επιλογή γι αυτούς.
μέρος 2 από 2
Κρυοθεραπεία
Η εφαρμογή πάγου μειώνει την αιματική ροή στη τραυματισμένη περιοχή. Έτσι μειώνεται ο ρυθμός της φλεγμονής και μειώνεται ο κίνδυνος οιδήματος και τραυματισμού του ιστού. Ακόμη ο πάγος λειτουργεί ως τοπικό αναισθητικό μουδιάζοντας τους ιστούς, και μειώνει τα ερεθίσματα πόνου που μεταφέρονται στον εγκέφαλο. Ο πάγος μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση μιας άρθρωσης ή ενός μυ που έχει φλεγμονή ή οίδημα. Είναι πιο αποτελεσματικός μέσα στις 48 πρώτες ώρες μετά από τραυματισμό. Η ανάπαυση, ο πάγος, η περίδεση και η ανάρροπη θέσει είναι μέρος της τυποποιημένης αντιμετώπισης των αθλητικών κακώσεων. Σημειώστε ότι ο πάγος δεν πρέπει να εφαρμόζεται απευθείας πάνω στο δέρμα ούτε και στις οστικές προεξοχές της σπονδυλικής στήλης.
Σε τι χρησιμεύει ο πάγος;
Η κρυοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει σε περιπτώσεις:
- οστεοαρθρίτιδας
- πρόσφατου τραυματισμού
- διαστρέμματα
- τενοντίτιδες, ή ερεθισμός στους τένοντες μετά από δραστηριότητα
- ένα κρύο επίθεμα γύρω από το μέτωπο μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου από ημικρανία
Πότε να ΜΗ χρησιμοποιήσω κρύο
Η κρυοθεραπεία δεν είναι κατάλληλη όταν:
- υπάρχει κίνδυνος κράμπας, καθώς το κρύο μπορεί να το επιδεινώσει
- το άτομο κρυώνει ήδη ή η περιοχή είναι ήδη μουδιασμένη
- υπάρχει ανοιχτή πληγή ή φουσκάλες στο δέρμα
- το άτομο έχει κάποια αγγειακή πάθηση ή τραυματισμό
- το άτομο είναι υπερευαίσθητο στο κρύο
Ο πάγος δεν πρέπει να εφαρμόζεται ακριβώς πριν τη δραστηριότητα.
Η κρυοθεραπεία έχει κυρίως αναλγητική δράση. Δεν θεραπεύει τους ιστούς.
Πάγος και οσφυαλγία
Ο πάγος χρησιμοποιείται καλύτερα σε πρόσφατους τραυματισμούς, ειδικά σε περιοχές που έχουν αυξημένη θερμοκρασία. Όσον αφορά την οσφυαλγία, εκεί ο πάγος μπορεί να είναι λιγότερο βοηθητικός. Η οσφυαλγία πολλές φορές οφείλεται σε αυξημένη μυϊκή τάση, που μπορεί να επιδεινωθεί από τη κρυοθεραπεία. Για την αντιμετώπιση της οσφυαλγίας η θερμοθεραπεία ίσως είναι καλύτερη επιλογή.
μέρος 1 απο 2
Τα προγράμματα διατάσεων πολλές φορές συνδυάζονται με την εφαρμογή θερμότητας ή κάποιου κρύου επιθέματος στον μυ που διατείνεται αλλά και ασκήσεις προθέρμανσης (warm-up). Η θερμότητα, ο πάγος και η προθέρμανση όλα αυξάνουν την αποτελεσματικότητα των διατάσεων στην αύξηση του εύρους κίνησης, αλλά μόνο η προθέρμανση είναι πιθανόν να αποτρέψει τραυματισμό. Όσον αφορά τη διάρκεια, μια διάταση των 30 δευτερολέπτων ανά μυϊκή ομάδα είναι επαρκής για την αύξηση του εύρους κίνησης στα περισσότερα υγιή άτομα. Παρόλα αυτά είναι πιθανόν μερικά άτομα, τραυματισμοί και/ή μυϊκές ομάδες να χρειάζονται περισσότερες επαναλήψεις ή μεγαλύτερη διάρκεια διάτασης.
Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι όσον αφορά την ανακούφιση του συνδεόμενου πόνου με δυσκαμψία, η έρευνα υποδηλώνει ότι η μείωση της δυσκαμψίας δεν είναι τόσο σημαντική όσο η αύξηση της “ανοχής στη διάταση”. Εν συντομία, η αύξηση της ανοχής στη διάταση σημαίνει ότι ο ασθενής αισθάνεται λιγότερο πόνο για την ίδια δύναμη που εφαρμόζεται στον μυ. Το αποτέλεσμα είναι αυξημένο εύρος κίνησης, παρόλο που η πραγματική δυσκαμψία δεν αλλάζει.
Βιβλιογραφία
- Weerapong P, Hume P, Kolt G. Stretching: mechanisms and benefits for sport Performance and injury prevention. Physical Therapy Reviews 2004; 9: 189–206
- Shellock F, Prentice W. Warming-up and stretching for improved physical performance and prevention of sports-related injuries. Sports Med 1985;2:267–78
- Nelson A, Kokkonen J. Acute ballistic muscle stretching inhibits maximal strength performance. Res Q Exerc Sport 2001;72:415–9
- Smith L, Brunetz M, Chenier T, McCammon M, Houmard J, Franklin M et al. The effects of static and ballistic stretching on delayed onset muscle soreness. Res Q Exerc Sport 1993;64:103–7
- Burke D, Culligan C, Holt L. The theoretical basis of proprioceptive neuromuscular facilitation. J Strength Cond Res 2000;14:496–500
- Spernoga S, Uhl T, Arnold B, Gansneder B. Duration of maintained hamstring flexibility after one-time, modified holdrelax stretching protocol. J Athl Train 2001;36:44–8
- Church J, Wiggins M, Moode E, Crist R. Effects of warm-up and flexibility treatments on vertical jump performance. J Strength Cond Res 2001;15:332–6
- Smith C. The warm-up procedure: to stretch or not to stretch. A brief review. J Orthop Sports Phys Ther 1994;19:12–7
- Halbertsma J, van Bolhuis A, Goeken L. Sport stretching: effects on passive muscle stiffness of short hamstrings. Arch Phys Med Rehabil 1996;77:688–92
- Cornwell A, Nelson A, Sidaway B. Acute effects of stretching on the neuromechanical properties of the triceps surae muscle complex. Eur J Appl Physiol 2002;86:428–34
- Fowles J, Sale D, MacDougall J. Reduced strength after passive stretch of the human plantar flexors. J Appl Physiol 2000;89:1179–88
- Shrier I, Gossal K. Myths and Truths of Stretching. The Physician and Sportsmedicine 2000 28:8, 57-63
μέρος 3 από 3
Τεχνικές διάτασης
1 ) Τεχνική στατικές διατάσεις
Ορισμός Παθητική κίνηση ενός μυ στο τέλος του εύρους κίνησης και κράτημα σε αυτή τη θέση για παρατεταμένο χρονικό διάστημα
Πλεονεκτήματα : Αύξηση εύρους κίνησης
Μειονεκτήματα : Μείωση μυϊκής δύναμης, μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό
2) Τεχνική βαλλιστικές διατάσεις
Ορισμός Επαναλαμβανόμενες βαλλιστικές κινήσεις στο τέλους του εύρους κίνησης
Πλεονεκτήματα : Αύξηση εύρους κίνησης
Μειονεκτήματα : Μείωση μυϊκής δύναμης, μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό
3) Τεχνική τεχνικές PNF
Ορισμός Αντανακλαστική ενεργοποίηση και αναχαίτιση των αγωνιστών και ανταγωνιστών μυών
Πλεονεκτήματα : Αύξηση εύρους κίνησης
Μειονεκτήματα : Μείωση ύψους επιτόπιου άλματος, χρειάζεται εμπειρία και πρακτική άσκηση.
μέρος 2 από 3