Η διάταση (stretching) είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει οποιοδήποτε θεραπευτικό χειρισμό σχεδιασμένο για την επιμήκυνση προσαρμοστικά ή παθολογικά βραχυμένων δομών των μαλακών ιστών, με σκοπό να αυξήσει το εύρος κίνησης.

Καταστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε προσαρμοστικές βραχύνσεις των μαλακών ιστών γύρω από μια άρθρωση και επομένως στη μείωση του εύρους κίνησης είναι:

• Παρατεταμένη ακινητοποίηση
• Περιορισμένη κινητικότητα
• Παθήσεις του συνδετικού ή του νευρομυϊκού ιστού
• Παθολογία του ιστού που οφείλεται σε τραυματισμό
• Και εκ γενετής ή επίκτητες δυσπλασίες των οστών

Υπάρχουν διάφορες τεχνικές διάτασης που χρησιμοποιούνται, συχνά βασιζόμενες στην προσωπική επιλογή του καθενός, στο πρόγραμμα προπόνησης, εάν αφορά αθλητή ή αθλούμενο, και στο είδος της δραστηριότητας ή του αθλήματος. Ασκήσεις διάτασης περιλαμβάνονται συχνά στα προγράμματα άθλησης τόσο ως μέρος της προθέρμανσης όσο και της αποθεραπείας. Είναι ευρέως αποδεκτές ως ένας παράγοντας για την αποφυγή τραυματισμών και τη μεγιστοποίηση της απόδοσης. Μια βιβλιογραφική ανασκόπηση των διατάσεων έδειξε ότι υπάρχουν 4 διαφορετικές μέθοδοι που συχνά χρησιμοποιούνται στις αθλητικές δραστηριότητες:

• οι στατικές
• οι βαλλιστικές
• οι τεχνικές PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation), ή αλλιώς «Ιδιοδεκτική Νευρομυϊκή Διευκόλυνση»
• και οι δυναμικές διατάσεις.

 

μέρος 1 από 3