Η άρθρωση του ώμου, η άρθρωση με τη μεγαλύτερη κινητικότητα στο ανθρώπινο σώμα, διατρέχει το μεγαλύτερο κίνδυνο για τραυματισμό. Ο πόνος στη περιοχή του ώμου έρχεται στη δεύτερη θέση σε συχνότητα μετά την οσφυαλγία, και επηρεάζει περίπου το 16-21% του πληθυσμού.

Η συχνότερη αιτία του πόνου στη περιοχή του ώμου είναι το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής, που αντιπροσωπεύει το 44-60% όλων των παραπόνων για πόνο στον ώμο. Αρκετοί παράγοντες που προκαλούν το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής περιλαμβάνουν την αδυναμία των μυών του στροφικού πετάλου, τη μορφολογία του ακρωμίου, τη μυϊκή ανισορροπία, την αρθρική χαλαρότητα ή σκληρότητα, δυσλειτουργική γληνοβραχιόνια και ωμοπλατοθωρακική κινηματική, εκφυλισμός και φλεγμονή των τενόντων ή του ορογόνου θύλακα.

Το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής είναι μια από τα τις πιο κοινές διαταραχές της ωμικής ζώνης η οποία χαρακτηρίζεται από τον πόνο στην περιοχή του ώμου που επιδεινώνεται με την ανύψωση του βραχίονα ή τις δραστηριότητες πάνω από το επίπεδο του ώμου, σε ενήλικες, με υψηλό κοινωνικοοικονομικό αντίκτυπο στην ικανότητά τους για εργασία.

Ενέσεις με κορτικοστεροειδή  στην γληνοβραχιόνια άρθρωση, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, φυσικοθεραπεία, ασκήσεις ενδυνάμωσης και διατάσεις έχουν καταχωρηθεί ως μη χειρουργικές θεραπευτικές προσεγγίσεις σε σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής. Μία από τις τεχνικές θεραπείας στο σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής είναι οι τεχνικές κινητοποίησης αρθρώσεων και μαλακών μορίων, γνωστή και ως Χειροθεραπεία ή Manual Therapy. Οι στόχοι της χειροθεραπείας σε σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής είναι να μειώσει την υπακρωμιακή φλεγμονή, να επιτρέψει την επούλωση και την ενδυνάμωση ενός δυσλειτουργικού στροφικού πετάλου και για να αποκαταστήσει τη λειτουργία του ώμου χωρίς πόνο.

Σε μια προοπτική τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη η θεραπεία Manual εφαρμοσμένη από έμπειρους φυσικοθεραπευτές, σε συνδυασμό με θεραπευτική άσκηση υπό την εποπτεία τους, σε σύγκριση με την χορήγηση μόνο θεραπευτικής άσκησης,  έφερε καλύτερα και ταχύτερα αποτελέσματα στην αύξηση της δύναμης, τη μείωση του πόνου, και τη βελτίωση της λειτουργικότητας σε ασθενείς με σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής.

 

Βιβλιογραφία

• Kibler WB (1998) The role of the scapula in athletic shoulder function. Am J Sports Med 26(2):325–337
• Ludewig PM, Cook TM (2000) Alterations in shoulder kinematics and associated muscle activity in people with symptoms of shoulder impingement. Phys Ther 80(3):276–291
• Conroy DE, Hayes KW (1998) The effect of joint mobilization as a component of comprehensive treatment for primary shoulder impingement syndrome. J Orthop Sports Phys Ther 28(1):3–14
• Decker MJ, Hintermeister RA, Faber KJ (1999) Serratus anterior muscle activity during selected rehabilitation exercises. Am J Sports Med 27(6):784–791
• Machner A, Merk H, Becker R (2003) Kinesthetic sense of shoulder in patients with impingement syndrome. Acta Orthop Scand 74(1):85–88
• Uhl T, Carver TJ, Mattacola CG (2003) Shoulder musculature activation during upper extremity weight-bearing exercise. J Orthop Sports Phys Ther 33(3):109–117
• Yanagisawa O, Miyanaga Y, Shiraki H (2003) The effects of various therapeutic measures on shoulder strength and muscle soreness after baseball pitching. J Sports Med Phys Fitness 43(3):189–201
• Morrison DS, Greenbaum BS, Einborn A (2000) Shoulder impingement. Orthop Clin North Am 31:285–293
• Sabari JS, Maltzev I, Lubarsky D (1998) Goniometric assessment of shoulder range of motion: comparison of testing in supine and sitting positions. Arch Phys Med Rehabil 79:647–651
• Senbursa G, Baltaci G, Atay A (2007) Comparison of conservative treatment with and without manual physical therapy for patients with shoulder impingement syndrome: a prospective, randomized clinical trial. Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc 15:915–921